26 Kasım 2016 Cumartesi

BASİT, PRATİK,ŞIK BİR MODEL...

     Arkadaşımın butiğinde asker yeşili bir giysiyi denemiştim geçen yaz,küçük geldi,38 bedendi,ben 40 bedenim bu arada :) ama hala bir beden küçülme hayalimi de kaybetmiş değilim :))) Dedim bari eve götürüp kalıbını çıkarayım.Evde neye çıkarayım diye düşünürken annem kullanmadığı bir masa örtüsünü getirdi,bundan çıkar diye,sert de bir kumaşmış,çıkardım ondan,aslında zor hazırdan kalıp çıkarma,sağolsun BURDA'cığım da kalıp yönünden daralmıyor bizi ama bazen de bulamıyorsun işte istediğin bir kalıbı...Kumaşı da dökümlü bir kumaştı ve aynısının bordosunu da kumaşçımdan almıştım.
      Kalıbı denedim ilk,evde çok olan beyaz bir kumaşta,beğendim,kol evi biraz dar geldi,genişlettim,biraz da kenarlardan pay koyunca oldu,bazılarını yelek gibi yaptım,bazılarına kol ekledim,orjinalinde de kol vardı,aslında hazır konfeksiyonda bolca kullanılan bir model ama bizim Burdalarda ben bir türlü bulamadım







Morda biye falan da yok sürfile yaptım bıraktım,sonra yaparım belkiii :)

 İki omuz ve iki yan dikişi var sadece  bunun,daha önce paylaşmıştım,bu yeleği...




 Modelin orjinalinde omuzdan kulp var ve de cep var aslında cepli çok daha hoş olur ama ben uğraşmadım,o kadar da tembelim yaniii :))
Dikkat ederseniz arka oldukça dar,arkayı yerleştirirken ben biraz genişlettim,boyu 1,20 cm,ister uzun ister kısa,ister kollu ister kolsuz nasıl isterseniz öyle yapın :))

17 Kasım 2016 Perşembe

ÖMÜR HANIMLA GÜZ KONUŞMALARI VE TEK KALIPLA DİKTİĞİM RENK RENK YELEKLERİM



Her şeyi iyi yanından görmeyi kim öğretti bize? Acıyı 
görmeyen insan, umutsuzluğu yaşamayan, iliklerine dek 
kederin işleyip yaralamadığı bir insan, mutluluktan, 
umuttan, sevinçten ne anlar? Göğü görmeden, denizi gör-
meden maviyi anlamaya benzemez mi bu? Bir güz dü-
şünün ki Ömür hanım, ilkyazı olmamış, yazı yaşanmamış, 
böyle bir güzün hüznü hüzün müdür? Başlamanın bir 
anlamı varsa bitişi göze almak, bitişin bir anlamı varsa 
başlangıcı olmak değil midir? Yaşamı düz bir çizgide tut-
mak tükenmektir. Yaşamak zorunda olduğumuz şunca yılı 
aykırı uçlar arasında gezdirip geçirmedikçe, alışkanlıkların 
sınırlarını aşmadıkça zaman zaman, yaşamak nasıl yenilik 
olur tükenmek değil de? 


...Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını 
yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var 
göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İn-
cecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin. 
Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir 
keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce 
bıçak ağzı... ve yüzüm ömrümün atlası; düzlükleri bunaltı, 
yükseklikleri korku, uçurumları yıkıntılarımla dolu bir 
engebeler atlası. Yaşamak bir can sıkıntısı mıdır Ömür 
hanım? 
 Yaşama sevinci adına bir tutamağım kalmadı Ömür hanım. 
Bir garip boşlukta çiviliyim günlerdir gözbebeklerimden. 
Sahi nedir yaşamın anlamı? Geriye dönüyorum sık sık 
yanıt aramak adına, yüreğimin silik izler bırakıp, ağır 
yükler aldığı zamanın derin denizlerine. Bakıyorum umut 
karamsarlığın, sevinç acının azıcık soluk almasından başka 
ne ki? Yaşamsa gerçekle düşün umutsuz bir savaşı, her şeyi 
içine alan kocaman bir yanılsama... Değil mi yoksa? 



Öyle büyük umutlarım olmadı benim, büyük düşlerim, 
özlemlerim, büyük beklentilerim olmadı. Koşullarım beni 
oluşturdu ben acılarımı buldum. Herkes gibi yaşasaydım 
eğer, yaşamı onlar gibi görebilseydim çarşılar yeterdi 
avutmaya beni. Bir gömlek, bir ayakkabı, bir elbise; bir
yemek lokantalarda; televizyon, halı, masa ve daha nice 
eşya yeterdi yalnızlığı örtmeye, kendimi göstermeye, va-
rolmaya, 'dar çevre yitikleri'nde önem kazanmaya... 



Kendilerinin olan tek sözcük yok dillerinde, öyle çok ko-
nuşuyorlar ki...Bir söz insanın neresinden doğar dersiniz? 
Dilinden mi, yüreğinden mi, aklından mı? Düşlerinden 
mi yoksa gerçeğinden mi? Ve kaç kapıdan geçip yerini 
bulur bir başka insanda? Yerini bulur mu gerçekten? Sözü 
yasaklamalı Ömür hanım yasaklamalı...Kimsenin kimseyi 
anlamadığı bir dünyada söz boşluğu dövmekten başka ne 
işe yarıyor ki? Olanağı olsa da insanların yürekleri ko-
nuşabilseydi dilleri yerine, her şey daha yalansız, daha içten 
olurdu. Aklı silmeli diyorum insan ilişkilerinden. Yanılıyor 
muyum? Olsun. Yanıldığımı biliyorum ya... 



Dünya bir testidir, de, Ömür hanım, ömür bir su...Sızar 
iğneucu gözeneklerinden zamanın, bir içim serinlik bir 
yudum mutluluk için. Ve bir gün ölümün balkonundan...
dökülür toprağa el içi kadar bir su. Yerde birkaç damla 
nem, bir avuç ıslaklık...Ölümü bilerek nasıl yaşar insan, 
geride dünyanın kalacağını bilerek nasıl ölür; bilmek bütün 
acıların anasıdır, de... 

 Sars aklımın cılız ayaklarını, kuşat beni. Değişik şeyler 
söyle ne olur, yeni bir şeyler söyle. Yıldım ömrümün ka-
lıplarından. Beni duy ve anla.



Dünya bir testidir, de, Ömür hanım, ömür bir su...Sızar 
iğneucu gözeneklerinden zamanın, bir içim serinlik bir 
yudum mutluluk için. Ve bir gün ölümün balkonundan...
dökülür toprağa el içi kadar bir su. Yerde birkaç damla 
nem, bir avuç ıslaklık...Ölümü bilerek nasıl yaşar insan, 
geride dünyanın kalacağını bilerek nasıl ölür; bilmek bütün 
acıların anasıdır, de... 

 Yağmur dindi Ömür hanım. Gökyüzü masmavi gülümsedi 
yine. Doğa aynı oyununu oynuyor bizimle. Umudun 
ucunu gösteriyor usulca, iyimserliğin ışığını süzüyor mavi 
atlasından. Ne aldanış! Bulutların rengi mavi-beyaz mıdır, 
kurşuni-külrengi mi yoksa? ŞÜKRÜ ERBAŞ



Daha önce beyazı diktiğim  ve  hazır bir modelden çıkardığım bu kolay modelden diktikçe dikiyorum
elimdeki kumaş bir metre olunca ancak bu modeli uygun gördüm.Yeşil olana kalın penyeden kol diktim
 ve biye yaptım,Sarı olan kaşe gibi bir kumaş,toprak rengi olan keçe kumaş,onlara biye yapmadım
overlok olsa kenarlarını onunla bitirsem ıyi  olacaktı ama olmadığı için çarpı yaptım şimdilik
uygun bir biye  bulursam yaparım ,şimdilik böyle giydim,ama yeter artık bu model,mor olana da
kol taktım,iki tane de kalem etek diktim,bu hafta her gün birini giydim :))

 İYİ AKŞAMLARRRR

                                                                                                         

2 Kasım 2016 Çarşamba

MÜRDÜM RENGİ SALAŞ ELBİSE


ŞÜKRÜ ERBAŞ'IN ZAMANA BENZEDİK ŞİİRİ İLE HERKESE GÜNAYDIN


mutluluğun geniş kapılarında
hayatın sürgüleri var.
(daracık ömrümüzde geniş sıkıntılar)

usul gülüşlerimizde hüzün lekeleri
küçük ayrıntılara yöneldik nicedir.
(içe dönük duygulu karamsar)

iki yüzümüz vardı iki güzelliğimiz
umut ve sevgi, kırmadan aynaları
(alın kırışığımızda aynı suçun izi var)

yalnızlık biricik benzerliğimiz oldu
payımıza düşen o yanlış ilişkilerden.
(herkese acısı kadar)

ne konuşmalarımızda tat kaldı
ne susmalarımızda bir hikmet
(hep aynı boşluğa açıldı dar kapılar)

olur olmaz şeylerden alınır kırar olduk
zamana benzedik iyice, çekilmesi zor.
(aynaların ardında aynı kirin pası var)

     ÇOK GÜZEL BİR VUAL KUMAŞ,AMA BAKTIM YETMİYOR ,ROBASINI VE KOLLARINI YİNE EVDE OLAN KENDİNDEN DESENLİ AYNI TONLARDA BAŞKA BİR KUMAŞLA YAPTIM VE İYİKİ DE KUMAŞ YETMEMİŞ DEDİM :) ETEK KISMINDA DA BOYU EN OLARAK KULLANDIM VE KUMAŞ KENARINDAKİ PÜSKÜLLERİ ALT ETEK UCUNA GETİRDİM...





 BAKTIM BU MAVİYLE ÇOK GÜZEL UYDU , AKLIMA EVDE BU RENK KEÇE OLDUĞU GELDİ,HEMEN DİKİVERDİM BU ÇANTAYI DA,KOLYEYİ DE YAPTIM,KOT CEKET HARİÇ YAPIM YÖNETİM BANA AİT,YAŞASINNNNN SEVİYORUM ÜRETKENLİĞİ...
 ARKADAŞIMIN DA ŞIKLIĞINA BAKAR MISINIZ...
 OKULUN AYNASI DA ÇOOK KİRLİYMİŞ,CAM BEZİMİ GÖTÜTEYİM DE BİR SİLEYİM :)

DARACIK ÖMRÜMÜZDE GENİŞ SIKINTILAR YAŞAMAYALIM, ZAMAN BENZEMEYELİM  DİYORUM ,HERKESE GÜZEL GÜNLER DİLİYORUMMM :))